Projecten

Boektrailer: De Stad Der Blinden

Inderdaad, Blomcugez kan zelf ook bijdragen aan cultuur. Met een heuse boektrailer dan nog wel! Ik heb samen met de auteurs van enkele andere blogs (slash klasgenoten) een video gemaakt, geïnspireerd op het boek "Stad Der Blinden" van José Saramago. In dit artikel zal ik beschrijven hoe de productie in zijn werk ging.

Het boek

Stad Der Blinden is een boek geschreven door José Saramago. Korte samenvatting: iedereen wordt blind. Het begint op een drukke straat waar plots het verkeer opgestropt geraakt door een stilstaande wagen wiens zicht plots verdwenen is. Hij gaat meteen naar de oogarts die geen idee heeft hoe dit is kunnen gebeuren. Tot er een andere klant binnenkomt met dezelfde symptomen. Hij heeft vrij snel door dat het om een epidemie gaat en dat hij zelf ook besmet is.

De regering sluit alle besmetten op in een oud gekkenhuis, zonder begeleiding. Al snel blijkt dit niet goed te gaan. Er worden snel mensen neergeschoten, vermoord, verkracht enzovoort. Slechts één vrouw is in staat om te zien, en wat ze ziet doet haar walgen...

Het lezen van het boek ging redelijk vlot, het was een geweldig verhaal met veel spanning, maar soms ook lange periodes van rust. Op die momenten werd enkel het uitzichtloze gevoel versterkt, wat soms echt een beetje begon tegen te zitten. Het was in een aangename stijl geschreven, er kwamen interessante karakters naar voor en ze kwamen ook in interessante situaties. In het boek kwam ook geen enkele naam naar voren, enkel hun beroep, de persoon waarmee ze getrouwd waren of naar een een kenmerk dat ze hadden. Ondanks dit gegeven had ik nog altijd het gevoel dat ik met de personages kon meeleven. 

De schrijver legde ook het menselijke karakter bloot wanneer de overlevingsdrang sterker wordt dan de beschaafdheid en iedereen voor zichzelf gaat. Ook laat hij zien dat de mens niet meer zou kunnen leven als hij zijn zicht kwijtraakt

De trailer

Het moeilijkste aan de trailer was misschien wel het blind doen lijken. We konden lenzen gebruiken maar dat was vrij kostelijk. We waren er al snel van overtuigd dat we vooral veel sfeerbeelden gingen schieten om de trieste sfeer die door het hele verhaal doorloopt te verkrijgen en weer te geven. Dat was vrij moeilijk aangezien er niet veel verlaten locaties zijn die voldoen aan het verhaal. Uiteindelijk zijn we naar Doel gegaan waar heel veel huizen verlaten zijn en hebben we daar gebruik gemaakt van enkele verlaten huizen en de openbare infrastructuur. We hadden geluk met het weer: het was heel de dag bewolkt en de regenbuien zorgden voor een speciale sfeer.

We hebben niet zo veel scenes gemaakt waar spraak in kwam, dus hebben we niet veel om geluid gegeven. Slechts één keer is er gepraat in het hele filmpje en dat was verstaanbaar, dus daar was geen probleem. 

We hebben veel proberen experimenteren met de camera, die heeft of verschillende plaatsen gestaan, verschillende hoeken gefilmd. We hebben geprobeerd met een bewegende camera en een stilstaande. Qua camerawerk waren we dus heel erg tevreden, al hebben we er wel voor moeten zwoegen (zie foto's)

Ook op de 'set' hebben we altijd nog leuke dingen kunnen verzinnen, zo hebben we gefilmd hoe enkele mensen de trap opgingen, deze mensen deden dit vrijwillig. In doel is blijkbaar een pyromaan actief, waar we ook gebruik van hebben gemaakt met een shot van een afgebrand huis. De meeste ideeën kregen we dus ter plaatse. 

Zelf ben ik wel tevreden over wat er van is gekomen, de intro duurt misschien iets te lang naar mijn zin, maar ik geloof wel dat er duidelijk wordt weergegeven wat er gebeurt in het verhaal. Voor we er aan begonnen had ik nochtans een heel ander idee om het te doen, maar ik ben blij met hoe het geworden is.

De opdracht

Ik vond het idee van deze opdracht wel leuk, maar het is jammer dat er zoveel uren in kruipen. Zelfs al hebben we een hele vakantie om dit uit te voeren lijkt het toch zo veel. Het heeft ons wel laten ontdekken hoeveel werk een echte film dan niet kost en hoe moeilijk het is om te acteren voor een camera. 

Ik had liever gehad dat de wedstrijd misschien per klas was. Op die manier zouden we misschien meer mogelijkheden gehad hebben: meer acteurs, meer materiaal. Elke groep heeft dan op die manier wel iemand met een camera of ervaring met acteren en dat kan alleen maar leiden tot kwalitatieve filmpjes.

                                                                                                                                             Pieter Cools

Bekijk zeker ook de blogs van mijn groepsgenoten:
Lena the last shadowpuppet

avelinevdvyver
the culturebible